Bardia Moein - Zire Baroon

یه میز قدیمی دوتا صندلی یه کافه توو محدوده ی انزلی هوای مه آلود و بارونی و دویدن توو یک جاده ی جنگلی تو دستاتو آروم میذاری توو دستام نگام میکنی و عوض میشه دنیام کنارت نشستن یه حس قشنگه بدون تو دنیا رو حتی نمیخوام دوتایی پریدن توو آغوش بارون صدایی نباشه به جز خنده هامون دوتا چشم مست و یه حال عجیب و یه عاشق که مونده رو دست خیابون توو دام نگاهِت یه جوری اسیرم که باشی بهارم نباشی کویرم عزیزم صدام کن ولی عاشقونه یه جوری نگام کن که آروم بگیرم بارون میزنه نم نم روو گونه هامون گونه هامون گونه هامون خیییییس میشیم هردوتامون زیر بارون بارووووون بااااااااروووون