بر رخسار هر خورشيدي
بي لبخندت ابري آمد
بي تو در من سروي خم شد
در چشمانم حصري آمد
اي روياي بي تكرارم
شعر تلخي در سر دارم
يادت رد شد
برگي افتاد از افرايي
ايوان پر شد از تنهايي
بادي خيزيد و آراميد
برفي آشفته مي باريد
دستان هوا از بوي تو پوچ
رفتي و بي رخ عاشق تو
لحظه ي غم زده بي گذر است
بر لب سرد ترانه هنوز
عادت خواهش بي ثمر است
