Duman Sharifi - Sunday

‎كابوس تلخى بود اما حقيقت داشت ‎اين شهر به خاموشى بعد از تو عادت داشت ‎دردِ زنى خسته ِفريادِ شهر ميشد ‎يكشنبه ى تلخش ، يك جامِ زهر ميشد ‎وقتى كه عشقش روتقديم به خاك ميكرد ‎وقتى كه با اشكاش درداشو پاك ميكرد ‎ با صد گلايل رفت نزديك تابوتش ‎با اشك هزاران بار بوييد و بوسيدش کورس يكشنبه غمگينه يكشنبه پژمرده س ‎اين شعر تاريكه اين نسل افسرده ورس ۲ بعد از تو اين كوچه غرق ندامت شد ‎اين شهر پر از تصور اما صدا قطع شد ‎اينجا نفس جرمه اين شهر پُر از دوده ست ‎بارون يه كارى كن اين شهر آلوده ست